Kijk jij veel na?

Veel tijd van leerkrachten gaat zitten in het nakijken van het door de kinderen gemaakte werk. In de pauzes, na schooltijd zijn veel leerkrachten schriftjes of werkboeken aan het nakijken. Maar… hoe zinvol is dat? Deze vraag is niet eenduidig te beantwoorden, het hangt van de reden van het nakijken af. Meerdere redenen zijn mogelijk. Echter als middel voor feedback aan de leerlingen op hun leerproces is het minder zinvol. Kinderen krijgen een (halve) dag later het gemaakte werk gecorrigeerd terug. En dan? Veel leerkrachten geven aan dat zij kinderen die (te) veel fouten hadden bij zich roepen. Dat is eigenlijk te laat. De kinderen weten dan meestal niet meer hoe zij te werk zijn gegaan en welke denkprocessen zij gehanteerd hebben om tot hun antwoord te komen. De feedback sluit dan niet goed aan bij wat de kinderen nodig hebben. En wat doe je met kinderen die slechts een paar fouten hadden? Hoe groot is de kans dat deze kinderen zich echt gaan verdiepen in hun fouten om deze in de toekomst te voorkomen? En de kinderen die geen fouten hadden; was dit bewust en op basis van de juiste denkprocessen?

Kortom, als je wilt dat kinderen van hun fouten leren is het belangrijk dat zij feedback krijgen terwijl zij aan het werk zijn, of vlak daarna. Dan weten zij nog hoe zij te werk zijn gegaan en welke denkstappen ze gezet hebben. Met elkaar interactief nabespreken van een aantal verwerkingsopdrachten is in dit geval veel effectiever dan nakijken. Zowel de kinderen als jij als leerkracht krijgen beter zicht op de vorderingen en op de volgende te nemen stap om het (eind)doel te kunnen behalen. En is dat niet wat je veelal beoogt met nakijken?! Een goede, interactieve nabespreking leidt tot een adequate evaluatie en is een mooie stap voor een effectieve voorbereiding!